Door: Thijs Zumbrink
10-10-2012 13:16

En dan is het tijd voor een korte anekdote uit onze laatste sessie, die een uitmuntend beeld van onze groep geeft!

Het gevecht met eindbaas Morgul liep uit op een overwinning. Hij heeft een demoon opgeroepen maar daar hebben we korte metten mee gemaakt. Hoewel, niet alles verliep vlotjes want Fithos is ondertussen gestorven en weer uit de dood herrezen. Op het lichaam van Morgul vonden we een brief "van M.F. aan Morgul" met daarin de gegevens van een bankrekening in Freedale. De bankrekening zou op de naam van Jonathan staan. Gretig hobbelde de groep terug naar Freedale en zocht met spoed de bankier Foxworth op.

Sylaine liep de bank binnen en verklaarde: "Mijn oom was Jonathan en is dood. Ik kom zijn geld halen." Ze toonde vol overtuiging de brief.

Foxworth, een waardig bankier, niet eenvoudig te foppen: "Wie is M.F. en wie is Morgul?"

Waarop Sylaine nerveus stamelde, een antwoord probeerde te formuleren, en toch maar stil wegliep. Buiten vond beraad plaats.

Iets later kwam Holly de bank binnen, maar verkleed als Morgul en met het vermoeden dat Jonathan een schuilnaam van hem was. Met een zware stem begon ze: "Ik ben Jonathan. Mijn nichtje was hier net maar die spoort niet, let niet op haar. Ik kom mijn geld ophalen."

De bankier: "Je bent wel erg veranderd sinds de vorige keer."

Als toeschouwer kon je duidelijk merken dat Holly nu even na moest denken. Maar met dezelfde zware stem volgde het antwoord: "Ik ben erg ziek," (ze kucht luid in haar arm,) "en... Het is besmettelijk." De theoretische toeschouwer zou zich direct afvragen waarom het een goed idee leek om dit te zeggen.

Foxworth was merkbaar aangeslagen en stuurde haar direct naar de tempel om hulp te zoeken!

Buiten werd opnieuw vergaderd. "Waarom zeggen we niet gewoon de waarheid?" "Ja... Waarom eigenlijk niet?" Sylaine en Holly stapten nu naar binnen en biechtten de schermutselingen op aan Foxworth, die moest lachen op de manier waarop iemand lacht die het plan al vanaf het begin doorzag. Hij gaf ons de duiten.

Dat toont maar weer de denkwijze van de groep. Waarop komen we niet op het idee om eerlijk te werk te gaan, hebben we soms iets te verbergen? Moeten we op onze tellen letten, of zijn we gewoon opportunistische bastaarden?